Τ' όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη.
Τ' όνειρο της είναι η ειρήνη.
Τα λόγια της αγάπης κάτω απ' τα δέντρα,
είναι η ειρήνη.
Ο πατέρας που γυρνάει το μ' ένα
χαμόγελο στα μάτια
μ' ένα στα χέρια του γεμάτο φρούτα
κ' οι του ιδρώτα στο μέτωπό του
είναι όπως οι σταγόνες του σταμνιού που
παγώνει το νερό στο παράθυρο,
είναι η ειρήνη.
Όταν οι ουλές απ' τις κλείνουν
στο πρόσωπο του κόσμου
και μες στους λάκκους πούσκαψαν οι οβίδες
φυτεύουμε δέντρα
και στις καρδιές πούκαψε η πυρκαϊά δένει τα
πρώτα της μπουμπούκια η ελπίδα
κ' οι νεκροί μπορούν να στο πλευρό
τους και να κοιμηθούν δίχως παράπονο
ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους ,
είναι η ειρήνη.
Ειρήνη είναι η του φαγητού το βράδι,
τότε που το σταμάτημα του στο
δρόμο δεν είναι φόβος,
τότε που το χτύπημα στην πόρτα σημαίνει
φίλος,
και το άνοιγμα του παραθύρου κάθε ώρα
σημαίνει ουρανός
γιορτάζοντας τα μάτια μας με τις μακρινές
καμπάνες των χρωμάτων του,
είναι η ειρήνη.
Τότε που οι φυλακές να
γίνουν βιβλιοθήκες,
τότε που ένα τραγούδι ανεβαίνει από
κατώφλι σε κατώφλι τη νύχτα
τότε που η ανοιξιάτικη βγαίνει απ' το σύννεφο
όπως βγαίνει απ' το της
φρεσκοξυρισμένος ο εργάτης το Σαββατόβραδο
είναι η ειρήνη.
Τότε που η μέρα που πέρασε
δεν είναι μια μέρα που χάθηκε
μα είναι η ρίζα που ανεβάζει τα φύλλα της χαράς μέσα στο βράδι
κ' είναι μια κερδισμένη μέρα κ' ένας δίκαιος ύπνος
τότε που νιώθεις ο ήλιος να δένει βιαστικά τα κορδόνια του
να κυνηγήσει τη απ' τις γωνιές του χρόνου
είναι η ειρήνη.
Τότε που ο θάνατος πιάνει λίγο στην καρδιά
κ' οι δείχνουν με δάχτυλα την ευτυχία,
τότε που το μεγάλο γαρύφαλλο του δειλινού
το ίδιο μπορεί να το μυρίσει ο ποιητής κι ο
είναι η ειρήνη.
Και τα που χαράζουν βαθιές αυλακιές σ' όλη τη γης
ένα όνομα μονάχα γράφουν: Ειρήνη.
Τίποτ' άλλο. Ειρήνη.
Αδέρφια μου,
μες στην ειρήνη διάπλατα

όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά του.
Δώστε τα χέρια, αδέρφια μου,
αυτό 'ναι η ειρήνη.