Μιλώ
για
τα
τελευταία
σαλπίσματα των
νικημένων στρατιωτών
Για
τα
κουρέλια
απὸ
τα
γιορτινά μας φορέματα
Για
τα
παιδιά μας που
πουλάν
τσιγάρα στους
διαβάτες
Μιλώ
για
τα
λουλούδια που
μαραθήκανε στους
τάφους και
τα
σαπίζει
η
βροχὴ
Για
τα
σπίτια που
χάσκουνε δίχως παράθυρα σαν
κρανία ξεδοντιασμένα
Για
τα
κορίτσια που
ζητιανεύουν δείχνοντας στα
στήθια τις
πληγές τους
Μιλώ
για
τις
ξυπόλυτες μάνες που
σέρνονται στα
χαλάσματα
Για
τις
φλεγόμενες πόλεις, τα
σωριασμένα κουφάρια στους
δρόμους
Τους
μαστρωποὺς
ποιητὲς
που
τρέμουνε τις
νύχτες στα
κατώφλια
Μιλώ
για
τις
ατέλειωτες
νύχτες
όταν
το
φως
λιγοστεύει τα
ξημερώματα
Για
τα
φορτωμένα καμιόνια και
τους
βηματισμοὺς
στις
υγρὲς
πλάκες
Για
τα
προαύλια των
φυλακών
και
για
το
δάκρυ των
μελλοθανάτων.
Μα
πιο
πολὺ
μιλώ
για
τους
ψαράδες
Π᾿
αφήσανε
τα
δίχτυα τους και
πήρανε τα
βήματά Του
Κι
όταν
Αυτὸς
κουράστηκε αυτοὶ
δεν
ξαποστάσαν
Κι
όταν
Αυτὸς
τους
πρόδωσε αυτοὶ
δεν
αρνηθήκαν
Κι
όταν
Αυτὸς
δοξάστηκε αυτοὶ
στρέψαν τα
μάτια
Κι οι
σύντροφοι τους φτύνανε και
τους
σταυρώναν
Κι αυτοί,
γαλήνιοι, το
δρόμο παίρνουνε π᾿
άκρη
δεν
έχει
Χωρὶς
το
βλέμμα τους να
σκοτεινιάσει
ή
να
λυγίσει
Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερὴ ερημία του πλήθους.
Διαβάστε περισσότερα για το Μανόλη Αναγνωστάκη (Read more about Manolis Anagnostakis)
( http://www.ekebi.gr/1935/detail.asp?ID=102)
(http://www.phys.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/manolhs_anagnwstakhs_poems.htm
http://www.phys.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/manolhs_anagnwstakhs_poems.htm#ΜΙΛΩ )
-
Επιμέλεια: Μοσχόπουλος Διονύσης -Εκπαιδευτικός
-