Το γεύμα της αράχνη

Κεντάει και πλέκει εδώ και χρόνια με υπομονή κι επιμονή.
Καθρέφτες, κάμερες, τηλεοράσεις, οθόνες υπολογιστών,
νήματα που συνθέτουν κοπανέλι αριστοτεχνικό.
Βιντεότοιχοι εκθεσιακών χώρων οριοθετούν στο γιγαντιαίο ιστό χώρο γεωγραφικό.

Σε σκιερή γωνία τοίχου παραπληροφόρησης, η χαμηλότερη διάσταση νόησης.
Εκεί είναι στημένο το κολλώδες δίκτυο πληροφοριών.
Λαμπερή αλληλουχία δορυφορικών συχνοτήτων
εκπέμπει πληθώρα εικόνων άσημων και διασημοτήτων.

Δελεάζει η γιγαντιαία αράχνη˙
Τα θύματά της αιχμαλωτίζει και δηλητηριάζει,
μα καλυμμένη πίσω από τη φανταχτερή της μάσκα δεν τρομάζει.

Στις οθόνες του γιγαντιαίου ιστού προβάλλονται διαφημίσεις,
ελκυστικά περιτυλίγματα κούφιων αναγκών απασφαλίζουν συνειδήσεις.
Προσελκύεται σμήνος θεατών, εξουθενωμένα έντομα
από αλλεπάλληλες συγκρούσεις σε εύθραυστες βιτρίνες.

Πέφτουν τα ζαλισμένα ανθρωπόμορφα έντομα θύματα,
 την ώρα που οι οθόνες είναι συντονισμένες στις ειδήσεις.
Θεατές με γυαλιά μυωπικά στέκονται σε κοντινή απόσταση από τις εξελίξεις.
Θολές εικόνες ματαιοδοξίας, φρικαλεότητας κι απελπισίας
 αποσπούν την προσοχή, δαγκώνουν και ναρκώνουν.
Περνούν αντίστροφα μηνύματα στα μυαλά των καταναλωτών.
Στάζει αργά, μα και γλυκά, το δηλητήριο.
Φλύαρες εικόνες σε αφωνία δρασκελίζουν τη νοσηρή κατατονία.

Μπλέκονται εύκολα στα δίχτυα της αράχνης,
και τότε εκείνη κατεβαίνει γρήγορα, έμπειρη σχοινοβάτης.
Αποχαυνώνει και σκοτώνει.
Ιστός με θύματα μύγες που έκαναν  πλάγια βήματα σε περιττώματα,
απογευματινές βόλτες ανάμεσα σε πτώματα.
Η γιγαντιαία αράχνη αγγίζει με τα μπροστινά της πόδια θύματα,
κουκούλια-λουκούμια, λουκούλεια γεύματα με αραχνοΰφαντα κεντήματα

Κοτζαμάνης Φώτης