Interflirting

Ακούω ένα χαζοτράγουδο που με ταξιδεύει σε άλλη δεκαετία
και πάλι με συνεπαίρνει η ιδέα πως υπάρχεις!

Βλέπω τις εικόνες σου, διαλεγμένες με κάποια λογική,
και προσπαθώ να αναλύσω σημειολογικά έναν κόσμο
τόσο διαφορετικό από τον δικό μου.

                Πάλι προσμένω να σε συναντήσω και κάνω μυθοπλασίες στο μυαλό μου...
                για το πώς είσαι,
                πώς θα συμπεριφέρεσαι,
                πώς θα τονίζεις το σίγμα και το ρο,
                πώς θα εκφράζεσαι με τα δάχτυλά σου,
                πώς θα είναι η χροιά της φωνής σου με κλειστά τα φώτα...

Μου είχε πει κάποτε στη χώρα του πάντοτε:
                                                                                                               „Η απόσταση μεταξύ δύο ανθρώπων
                                                                                                                       είναι μεγαλύτερη από αυτήν
                                                                                                            των 2 μακρινότερων άστρων του σύμπαντος“

Όμως, εμείς, έχουμε εκμηδενίσει τις αποστάσεις στον τόπο του πουθενά!
Και είναι μόνο μια δεκαετία που μας χωρίζει
ενώ, εγώ, μεταφέρθηκα νοερά πίσω άλλες δύο πριν από λίγο.

          Φαντάζομαι να μιλάμε σε ένα μέρος ήσυχο και να φλερτάρουμε ανοιχτά οι 2 μας,
          να φιλιόμαστε ρομαντικά, με κάποιο δισταγμό αλλά και με ορμή,
           να τυλίγομαι στο κορμί σου...

Τρέχει ο ενθουσιασμός μου, μα, η λογική μου βάζει φρένα:
Έξοδος από το όχημα, τρέξιμο, πεζοπορία, στάση,  και ξανά περίπατος, τρέξιμο, μετεπιβίβαση...
Μέχρις ότου απομακρυνθούμε διαγαλαξιακώς με τη φυσική συνάντησή μας.

Περνούν τα χρόνια, μωρό μου,
και οι μέρες περνούν κι αυτές,
όπως και οι ώρες,
και θα φτάσει η στιγμή που θα σε δω και θα περάσει,
κι ας μου φαίνεται, ακόμη, αιώνας μακριά.

                                Τόσο μακρινές είναι και οι εικόνες που βλέπουμε, τώρα,
                                από τις άκρες του ουρανού μας,
                                στο κέντρο των ματιών μας,
                                με τις κόρες διεσταλμένες,
                                τόσα έτη φωτός απομακρυσμένες ήδη...

Κοτζαμάνης Φώτης